Sterke vrouwen!
Aan het begin van deze week voelde ik weerstand en dat kwam niet alleen door wat lichamelijke ongemakken. Ik was aan het worstelen met mezelf en kon er niet goed achter komen wat het nut is van deze periode van stilstaan en afwachten.
Het begrip weerstand is mij niet vreemd en ik loop en fiets er meestal niet voor weg; steile beklimmingen van meer dan 8%, tegenwind, regen, kou of juist hitte, ik ga graag de uitdaging aan. Maar zet je mij een dag op een stoel zonder dat ik iets te doen heb dan voel ik zoveel weerstand dat ik er niet vrolijk van word. En ik merk dat meer vrouwen hier last van hebben: we hebben het met de paplepel ingegoten gekregen dat we nuttig moeten zijn en altijd bezig. Je hebt daar zelfs een vreselijk ouderwetse uitdrukking voor, je weet wel, die van de vrouwenhand en de paardentand die nooit stilstaan. Ik denk dat mannen hier toch minder last van hebben, de uitzonderingen daargelaten natuurlijk.
In ieder geval past het niet zo bij mij om weinig om handen te hebben en ik ben blij dat hier binnenkort verandering in komt. Als je het klussenlijstje aan het afwerken bent met dingen zoals het uitzoeken van computerbestanden en oude foto's, het onkruid van tussen de tegels halen en de zolder en de schuur opruimen dan wordt het tijd voor een nieuwe uitdaging. Maar daarover later meer, want deze week ging het dus om het begrip 'weerstand'. Ik denk dat we hier allemaal regelmatig mee te maken hebben en dat weerstand voelen en doormaken een middel is om te groeien. Wat mij opvalt in onze tijd is dat veel mensen kiezen voor gemak en dat het voelen van weerstand op allerlei manieren vermeden wordt. Zoals de groepen schooljeugd die mij 's morgens op het fietspad fluitend inhalen omdat ze op hun e-bike helemaal geen last hebben van de tegenwind. Tijdens onze fietsreis naar Santiago werden we ook regelmatig ingehaald door medepelgrims die moeiteloos voorbij reden met hun elektrische ros. Stiekum vind ik eigenlijk dat je op een pelgrimstocht toch meer moet afzien om voor de felbegeerde oorkonde in aanmerking te komen.
Weerstand voelen in de vorm van oefeningen en meditatie is ook een belangrijk onderdeel van het yogapad of levenspad en wordt in de yogafilosofie Abhyasa genoemd. Voortdurend oefenen, oefenen, oefenen, 's morgens op tijd je bed uit om op je yogamat te gaan staan, ook al voel je weerstand. En dat hoeft helemaal geen ingewikkeld yogastandje te zijn, maar met name de kriya yoga oefeningen, de warming-up van het lichaam is daarvoor heel geschikt. Als je niet bekend bent met yoga kun je ook gewoon ochtendgymnastiek doen, als je de oefeningen maar zorgvuldig en met aandacht uitvoert en met de juiste ademhaling. En daarna de tijd nemen voor een poosje mediteren in stilte is ook een goed begin van de dag. In de yogafilosofie wordt uitgelegd dat je hiermee niet alleen je lichaam aanpakt, maar met name ook veranderingen aanbrengt in je karakter en in je denken. Ik bewonder hierbij mateloos de energie van een 74 jarige dame, Kaye Cleave, die ik volg op Instagram: ageingdisgracefully is haar account. Ze maakt hilarische filmpjes waarin ze laat zien dat ze volop in het leven staat en ze doet allerlei acrobatische oefeningen en yogastandjes die ik haar niet nadoe. Met haar 116 duizend volgers is ze een inspiratiebron voor vele vrouwen en haar levensverhaal laat zien dat ze ook heel wat heeft meegemaakt. Ze blijft door de weerstand van haar ouder wordende lichaam heen bewegen en blijft zo soepel en lenig en jong van geest.
Een andere sterke vrouw die ik erg bewonder is Cherron van Cherity Re-use, je vindt haar informatie naast of boven dit blog op de website. Ze heeft in haar eentje een prachtig bedrijf opgezet waarin liefdadigheid, hergebruik en duurzaamheid goed samengaan en waarin ze samenwerkt met de plaatselijke kringloopwinkels van Goed voor Goed. Daarbij moet ze veel weerstand overwinnen om haar missie en visie over te brengen bij verschillende instanties en mensen. Ze is op allerlei manieren bezig om het leven van mensen die moeite hebben om de eindjes aan elkaar te knopen te ondersteunen, dit gebeurt in allerlei samenwerkingsverbanden. Wij hebben daar tijdens onze fietstocht een steentje aan bijgedragen en ook nu kun je nog doneren voor dit goede doel! Deze week waren we bij haar op bezoek en hebben we de tussenstand gekregen met het mooie bedrag van €1130! De actie loopt voorlopig door omdat er in het zomernummer van Yoga International een artikel met foto's verschijnt over onze tocht en we het fijn vinden dat mensen dan ook nog de gelegenheid hebben om geld over te maken, dus hierbij is het van harte aanbevolen!
Pasgeleden heb ik het nieuwe boek van Susan Smith gelezen: 'de heks van Limbricht' en hiervan was ik erg onder de indruk. Het is een op ware feiten gebaseerde roman over het leven van Entgen Luijten die in 1674 in Limburg werd veroordeeld vanwege haar vermeende heksenpraktijken. Met haar kennis over de natuur helpt ze de mensen in haar dorp met geneeskrachtige kruiden, dit komt haar duur te staan als de stemming keert en de bevolking van het dorp een zondebok zoekt. Wanneer een vrouw een zelfstandig, eigenwijze en eigenaardige leefwijze erop nahield, kon ze van hekserij worden beschuldigd. Zo hield de kerk er de angst bij de bevolking goed in en zo zijn er heel wat "heksen" op de brandstapel terecht gekomen. Susan Smit heeft haar boek kunnen baseren op de originele processtukken uit 1674, die bewaard zijn gebleven. Naar schatting zijn er in Nederland 250 heksen verbrandt, waaronder ongeveer 100 in Limburg. Het proces tegen Entgen Luyten wordt gemarkeerd als het laatste Nederlandse Heksenproces.
De stichting nationaal heksenmonument ijvert voor eerherstel van onschuldige slachtoffers van heksenvervolgingen, niet alleen zij die veroordeeld en geëxecuteerd of verbannen werden, maar ook zij die door marteling, heksenproeven of uitputting tijdens hun proces bezweken. Eerste doel: het oprichten van een nationaal monument ter herdenking van de slachtoffers en ter bewustwording van deze pijnlijke periode in onze vaderlandse geschiedenis. Op 1 juni 2023 verschijnt het pamflet ‘Heksenmonument’ en op 3 juni 2023 om 12.00 is er een landelijke actie van witte bloemen leggen op plekken door heel Nederland. Welke plaatsen dit zijn kun je naijken op www.nationaalheksenmonument.nl
Ik werd erg geraakt door de teksten die Susan en anderen over dit onderwerp hebben geschreven en begrijp inmiddels dat het hier niet gaat om de toverkollen die wij vroeger in sprookjes leerden kennen, al vliegend op een bezemsteel en met een zwarte kat op hun schouder. Maar eigenlijk over gewone vrouwen, zoals jij en ik (sorry heren die dit lezen) en over sterke vrouwen die geen blad voor hun mond namen. Zo blijkt ook uit de tekst hieronder van de voormalige premier van Schotland.
‘Zij die dit lot ondergingen waren geen “heksen.” Het waren mensen, voornamelijk vrouwen. In een tijd waarin vrouwen niet eens mochten getuigen in een rechtszaal, werden ze beschuldigd en vermoord omdat ze arm, anders, of kwetsbaar waren. Vaak gewoon omdat ze vrouwen waren.’ - Nicola Sturgeon, premier van Schotland
Ik wens jullie allemaal een fijne week en hoop dat we elkaar via social media, app of mail weer spreken.Ik hoor dan graag jouw eigen verhaal over oefening en weerstand en natuurlijk over powervrouwen!